گزارشی پیشنهاد کرده است که “پرداخت چتر نجات” جدید می تواند به محافظت از مدارس در برابر پیامدهای مالی سقوط رول ها کمک کند.
تعداد دانش آموزان ابتدایی از سال 2019 در سطح کشور کاهش یافته است، و تعداد دانش آموزان متوسطه قبل از کاهش در سال 2026 به اوج خود می رسد، زیرا افزایش جمعیت ناشی از رونق کودک در دهه 2000 راه خود را در سیستم آموزشی ایجاد می کند.
از آنجایی که بیشتر بودجه مدارس به ازای هر دانش آموز تخصیص می یابد، این امر مدارس ابتدایی را به ویژه در لندن در معرض خطر تعطیلی قرار داده است.
اثرات برگزیت، مهاجرت و هزینه مسکن باعث کاهش شدید تعداد در مدارس پایتخت شده است.
بنیاد ملی تحقیقات آموزشی گفت که شوراها در سطح ملی انتظار داشتند تعداد دانش‌آموزان ابتدایی بین سال‌های 2022 تا 2028 به میزان 4.5 درصد کاهش یابد. در لندن، انتظار می‌رود این کاهش به 12 درصد نزدیک‌تر باشد.
مدارس می‌توانند از دولت کمک مالی دریافت کنند، اما تنها در صورتی که بتوانند نشان دهند که انتظار می‌رود تعداد دانش‌آموزان ظرف سه تا پنج سال افزایش یابد.
NFER گفت که این شرط “احتمالاً به این معنی است که اکثر مدارسی که تعداد آنها در حال کاهش است و شاهد کاهش مصرف آنها نسبت به سال گذشته هستند، واجد شرایط درخواست نیستند.”
در عوض، اصلاح‌شده «پرداخت‌های چتر نجات» به مدارس فضای تنفسی می‌دهد در حالی که تعداد دانش‌آموزان به سرعت در حال کاهش است.
«اگر قرار باشد پرداخت‌های مشابه در آینده به‌طور گسترده‌تر در دسترس قرار گیرد، این امر باعث می‌شود مدارس مدتی برای تطبیق آنها وقت بگذارند.»
نویسندگان هشدار دادند که “خطر آشکار و فعلی برای پایداری مالی بسیاری از مدارس ابتدایی، به ویژه در لندن، اما شروع به تأثیرگذاری بر سایر مناطق نیز می کند”.
کاهش تعداد دانش آموزان نباید به عنوان فرصتی برای کاهش بودجه کل مدارس استفاده شود. در عوض، افزایش نرخ کمک مالی برای هر دانش آموز در حالی که تعداد آنها کاهش می یابد، به مدارس ابزاری برای بهبود وضعیت خود، از جمله با کاهش تعداد کلاس ها، می دهد.
گزارش امروز می‌گوید «بدیهی‌ترین راه» برای پاسخگویی مدارس به سقوط رول‌ها، کاهش هزینه‌ها است.
اما «ممکن است برای مدیران مدارس کاهش کارمندان با کاهش تعداد کلاس‌ها در یک گروه سال دشوار باشد، مگر اینکه تعداد دانش‌آموزان به‌طور چشمگیری کاهش یابد».
مدارس همچنین می‌توانند هزینه‌ها را با به اشتراک گذاشتن کارکنان و وظایف اداری کاهش دهند، یا مشارکت‌های غیررسمی با مدارس و شوراهای همسایه ایجاد کنند تا پذیرش جدید در گروه‌های سالی خاص را محدود کنند.
تیفنی هریس، متخصص ابتدایی در انجمن رهبران مدارس و کالج‌ها، هشدار داد که مدارس «توانایی محدودی برای کاهش هزینه‌ها دارند، زیرا بسیاری از این موارد ثابت هستند و هنوز باید کارکنان لازم برای ادامه فعالیت مدرسه را داشته باشند».
«به عنوان حداقل [دولت] باید از وسوسه استفاده از پول ناشی از سقوط به‌عنوان «پس‌انداز» برای خزانه‌داری اجتناب کند و آن را مجدداً برای تقویت نرخ‌های تأمین مالی که در حال حاضر کاملاً ناکافی هستند، سرمایه‌گذاری کند.»
کارگر قصد دارد بیش از 3000 کلاس درس خالی را با مهد کودک پر کند. اما گزارش NFER هشدار داد “همه فضا برای کودکان در سن مهد کودک مناسب نیست” و ارائه کلاس‌های مهد کودک تنها در صورتی کمک می‌کند که تاثیر مثبت خالصی بر امور مالی مدرسه داشته باشد.
“با توجه به اینکه نیمی از تمام ارائه دهندگان مراقبت از کودکان پیش دبستانی گزارش دادند که درآمد فعلی آنها به طور کامل هزینه های آنها را در سال 2023 پوشش نمی دهد، تردید وجود دارد که بسیاری از مدارس به این امر دست یابند.”
تعطیلی مدارس نیز یک “فرآیند چالش برانگیز” است.
یک مدرسه ابتدایی “می تواند نشان دهنده ضربان قلب جامعه باشد و یک منطقه منزوی تر ممکن است با چشم انداز از دست دادن تنها مدرسه خود روبرو شود”.
مقامات محلی “می توانند با مخالفت شدید با چنین پیشنهادهایی از سوی والدین و ساکنان محلی روبرو شوند”.
پل وایتمن، رهبر اتحادیه رهبران NAHT، افزود: “ما همچنین می دانیم که روند تعداد دانش آموزان می تواند موقتی باشد و ممکن است در بلندمدت معکوس شود و منجر به کمبود مکان شود.”
منبع: schoolsweek
