مدارس باید عذرخواهی کنند و برای فرونشاندن خشم والدین نسبت به سیاست های پیشنهادی حضور و غیاب تلاش کنند. در یک مورد، یکی از والدین در شبکه های اجتماعی به یکی از افراد ثانویه گفت: «تو صاحب فرزند من نیستی».
رهبران می‌گویند که این حادثه نشان‌دهنده این است که سران در «موقعیت غیرممکن» قرار گرفته‌اند، زیرا دولت فشار را برای بازگرداندن دانش‌آموزان به کلاس افزایش می‌دهد.
بریجت فیلیپسون، وزیر آموزش و پرورش، سطوح غیبت را به عنوان یک “اضطراری” توصیف کرده است، و تحلیل ها حاکی از آن است که این موضوع در طول بازرسی ها به یک مسئله بزرگ تبدیل شده است.
دیدگاه والدین در دنیای پس از کووید تغییر کرده است. تحقیقات انجام شده توسط مشاوره Thinks Insight & Strategy که توسط وزارت آموزش و پرورش استناد شده است، نشان می‌دهد که والدین «دوره‌های کوتاه غیبت از مدرسه را قابل کنترل در نظر می‌گیرند» و بیشتر نگران «گسترش بیماری‌ها» هستند.
در اواخر ماه گذشته، آکادمی‌های گلنمور و وینتون در بورنموث «تعهد حضور و غیاب» را برای والدین و دانش‌آموزان ارسال کردند که دانش‌آموزان را ملزم می‌کرد «همیشه» به مدرسه بیایند، «حتی اگر احساس ناراحتی کنید».
اما به دنبال تعدادی از نظرات در مورد “لحن و محتوای نامه”، مدیر لئون لیما گفت: “ما اشتباه کردیم و از این کار عذرخواهی می کنیم.”
آکادمی نیل وید در کمبریج شایر نیز این هفته پس از اطلاع والدین مبنی بر عدم پذیرش «بیمار»، «ناخوش»، «ضعف» یا «سرماخوردگی» به عنوان دلایل فقدان مدرسه، در کانون بحث و جدل قرار گرفت.
غیبت های ناشی از دردهای پریود نیز به عنوان غیرمجاز درج می شود، «مگر اینکه اطلاعات پزشکی داشته باشیم».
اما گراهام هورن، مدیر آکادمی، گفت که کارکنان از آن زمان «به خانواده‌ها نامه نوشتند تا رویکرد ما را روشن کنند، که در صورت غیبت دانش‌آموز نیازی به یادداشت‌های پزشکی ندارد».
الی کاستلو، یکی از مدیران سازمان حمایت از والدین Square Peg، گفت که چالش گسترده‌تر حضور و غیاب یک طناب محکم بود. این یک اقدام متعادل کننده دو دست رهبری است – مرز و همچنین مراقبت – اما قابل انجام است.
Glenmoor، که بخشی از United Learning Trust است، اکنون گفته است که راه حل های حضور و غیاب به “حمایت جامعه والدین ما” نیاز دارد، و از والدین دعوت می کند تا برای تهیه توصیه ها به یک “گروه کاری” بپیوندند.
پپه دیاسیو، دبیر کل انجمن رهبران مدارس و کالج‌ها، گفت که اکثر والدین درک می‌کنند که دانش‌آموزان باید در «هر کلاسی» شرکت کنند، اما «افزایش رسانه‌های اجتماعی مدارس را در معرض سوء استفاده از سوی یک اقلیت صدادار قرار داده است».
کاستلو همچنین گفت که حضور و غیاب، چالش‌های متعددی را به چالش می‌کشد که مدارس را ملزم می‌کند برای افراد بیشتری چیزهای بیشتری باشند. این یک درخواست غیرممکن است زیرا تمام تنش‌های موجود، از دست دادن خدمات متحدین را افشا می‌کند.»
منبع: schoolsweek
